Bu sıralar, dönüp baksam arkama
Neler gelmiş, neler geçmiş başımdan
Biliyorum, hazan gelir dağlara
Kurur her yer, yeşil kalmaz dağlarda

Güvenirken, bir zamanlar şansıma
Kader denen taş koymuştur yoluma
Böyle bir şey, gelmemişti aklıma
Bıktım gide, gide şu kaderin yolundan

Kader her gün, okşar şimdi başımı
Kader senden, kurtaramam yakamı
Günü gelsin, alacağım hakkımı
Bıktım kader, gide, gide arkandan.

Kader her gün, verdim sana elimi
Canım aldın, söktün durdun dişimi
Bırak kader, bırak artık elimi
Gide, gide bıktım senin yolundan.

Kader her gün, şaşırtırsın yolumu
Sormam artık, gayrım sana yolumu
Bırak dedim bırakmadın kolumu
Ne kadermiş, ayrılmazsın yakamdan.

Kader ilen, ben açmışım gözümü
Sordum bir gün; kader yapmış özümü
Bir bağ yapmış, çözemedim düğümü
Ne kadersin düşemedin yakamdan.

Kader benim, can ortağım olmuştur
Avcım olmuş, can evimden vurmuştur
Acımamış, tüylerimi yolmuştur
Ne kadermiş, ayrılmıyor yakamdan

Kul Yüksel der, ben kızgınım kadere
Kader beni, etti tatlı canımdan
Çok dert verdi, koyamadı, bir yere
Gider iken, ben kaderin yolundan.



Ahmet Yüksel Şanlı er
04 Eylül 21