Ah canım..
Kimsesizim benim.
Ne çok incitmişler seni,
ne çok canın yanmış...
Ben koklamaya kıyamazken kimler yolmuş yapraklarını?..
Ah canım, Canım mısın sen? Neden bu kadar canım yanar?..
Bir bilsen ne çok özledim,
o cennet güzelliği gözlerine bakıp, Canım demeyi..
Bu aralar üstü başı kir pas içinde kalmış yaramaz bir çocuğum.
Bak kimselere kızıp,
küfürler edip, sağa sola satşmıyorum..
Sen yoksunya inan bana kime sığınacağımı bile bilmiyorum.
Ah canım, geçenlerde olup bitenleri toprağına anlattım..
Annem, komşunun kızı büyümüş evlenme çağına gelmiş, istersen bir yoklayayım diyor..
İnan bana canım,
ben senden başkasını sevmedim, bir başkasını sevmek nedir bilmiyorum
ve inan bana bunu nasıl yapacağımı bile düşünmedim.
Senden öte yâr tanımadım..
Ah canım mevsim kış toprağına tembihledim sıkı sıkı sarmasını istedim..
Hani yağmur yağardı gök gürlerdiya sen korkar bana sarılırdın...
Çok özledim canım,
Sana canım demeyi.
Hoşçakal canım bugün salı, yarın yine gelirim...

Emir Mir Saydun