Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Yorumunuz için teşekkür ederim.

Letafetiniz için teşekkür ederim. Eksik olmayınız.

Teşekkür ederim nezaketiniz için.

Hayırlı sabahlar efendim. Nezaketiniz için müteşekkirim.
Güzel bir gün dileği ile

Teşekkür edetim. Eksik olmayınız

Teşekkür ediyor saygılar sunuyorum

Gönül heybemizdeki şiir dediğimiz duygunun menşei hüznün ta kendisi değil midir efendim?
Mutluluklarımızdan çok hüzünlerimizi, hasretlerimizi, sitemlerimizi yazarız. Ya âşık olarak, ya da mâşuk olarak.
Aşk öyle bir ateştir ki bu alev topu kimilerini Leyla’ya kimilerini Mevlâya yakınlaştır, ulaştırır. Ve bu yangıda kalp en çok hüznü hissediyor sanırım.
Kıymetli yorumunuz için teşekkür ederim

Değer veren engin yüreğinize selam olsun efendim. Teşekkür ederim.

Eylül bir deryadır şairler için efendim.
Hüzün yakıştırılmış bi kere Eylül’e. Oysa tam olarak yaprak dökümü bile değildir. En çok Kasım’da veda eder yapraklar dallara. Ama Eylül’de benzi solar tabiatın. İğne yapraklı ağaçların yeşilleri daha bir kök yeşile dönerken, geniş yapraklı ağaçların yaprakları hafiften sararmaya, kaldırımlar naif salkım söğüt yaprakları ile yavaştan yavaştan döşenmeye başlar. Yazın sıcak rüzgarı yerini serin sonbahar rüzgarlarına bırakmaya başlar.
Tıpkı insanoğlunun doğumdan ölüme geçip giden hayatı gibi.
Her insan Eylül’de ayrılığı hisseder yüreğinde. Ölüm gerçeğini hatırlar, kendisini doğadaki her hangi bir ağacın yerine koyar.
Güneş dahi yorgundur bu mevsimde. Toprak ananın yaz boyunca yanık bağrı çatlamıştır damar damar. Bu hazin görüntüye dayanamayan bulutların ağlaması yakındır artık.
Sayılı nefeslerin olduğu insan ömründe, ömrün sonbaharı da tıpkı tabiattaki sonbahar mevsimi gibi değilmidir?
Aşk her mevsim vardır yüreklerde. Ama sonbahar ölümün varlığını, ilkbahar ise ölümden sonra tekrar dirilişi çağrıştırır bana.
Eylül bir kıssadır insan ömründen. Hisse alabilenler için.
Kıssadan hisseyi alabilenlerden olalım inşaallah.
Kıymetli yorumunuz için teşekkür ediyorum.

Nezaketiniz için en kalbî trşekkürlerimi sunuyorum efendim.
Geceniz hayr olsun.

Kıymetli nazireniz için enkalbî teşekkürlerimi sunuyorum.Engin yüreğinizi selamlıyorum.
Hazanı yaşamadan baharın kıymetini anlayabilmemiz mümkün değildir sanırım. Üşümeden sıcağın kıymetini, yanmadan soğuğun da bir nimet olduğunu anlayamadığımız gibi.
Rabbim yüreklere hazan düşürmesin inşaallah.
Saygılar sunuyorum

Tebrik ederim Nurgül Hanımcım
Tüm şiirinizleriniz çok güzel ve çok özel iyi bir gözlemci olduğunuz da gözden kaçmıyor zaten .
Her şeyin gönlünüzce olmasını dilerim
Sağlıcakla kalın

Çok teşekkür ediyorum Dilek Hanımcığım,
İyi bir doğa gözlemcisi olduğumu söyleyebilirim. Doğaya bakıp tefekkür edebilmek öteleri gösteriyor insana. Her mevsim incelerim tabiatı.
Dallara can suyunun girdiği andan başlayarak ta ki yaprak dökümüne kadar.
Ta ki karınca körelerine, karıncalar arasındaki aile dayanışmasına, azmine ve işbirliğine kadar.
Taki arıların hareketlerine, beyaz kelebeklerin danslarına kadar.
Hayırlı geceler diliyorum Dilek Hanımcım

Cevabınız da güne son derece yakışan harikulâde şiiriniz kadar güzeldi, kutluyorum tebrikler efendim.
Daha nicelerine inşallah.
En derin selam ve saygılarımla.

Evet, Eylül bir deryadır şairler için efendim.
Hüzün yakıştırılmış bi kere Eylül’e. Oysa tam olarak yaprak dökümü bile değildir. En çok Kasım’da veda eder yapraklar dallara. Ama Eylül’de benzi solar tabiatın. İğne yapraklı ağaçların yeşilleri daha bir kök yeşile dönerken, geniş yapraklı ağaçların yaprakları hafiften sararmaya, kaldırımlar naif salkım söğüt yaprakları ile yavaştan yavaştan döşenmeye başlar. Yazın sıcak rüzgarı yerini serin sonbahar rüzgarlarına bırakmaya başlar.
Tıpkı insanoğlunun doğumdan ölüme geçip giden hayatı gibi.
Her insan Eylül’de ayrılığı hisseder yüreğinde. Ölüm gerçeğini hatırlar, kendisini doğadaki her hangi bir ağacın yerine koyar.
Güneş dahi yorgundur bu mevsimde. Toprak ananın yaz boyunca yanık bağrı çatlamıştır damar damar. Bu hazin görüntüye dayanamayan bulutların ağlaması yakındır artık.
Sayılı nefeslerin olduğu insan ömründe, ömrün sonbaharı da tıpkı tabiattaki sonbahar mevsimi gibi değilmidir?
Aşk her mevsim vardır yüreklerde. Ama sonbahar ölümün varlığını, ilkbahar ise ölümden sonra tekrar dirilişi çağrıştırır bana.
Eylül bir kıssadır insan ömründen. Hisse alabilenler için.
Kıssadan hisseyi alabilenlerden olalım inşaallah.
Kıymetli yorumunuz için teşekkür ediyorum.