Covit dolu birinci gün

Musibetler misafirdir evlerde
Sabredilirse çekip giderler başka yerlere

Söz verdi sıra bendeymiş
On dört gün nöbetteymiş

Gözüm başım üzere
Allah’tan   gelene
 
Teslimiz hakkın emrine
Sen sabır,şifa ver bedenime
                                
     Covit dolu ikinci gün

Bir soluktur yaşam,nefes almak bir nişan
Andır anın içinde insanı yaşatan
dost,akrabaymış bu günlerde aranan

Sol göğsümde ağrı sızı çoğalan
Belki tende nefestir yok olan
Şimdi anladım ki her şey yalan
maharet insan biriktirmekmiş inan

Gözler arar kulaklar duymak ister
En uzağın en yakın olur
en yakınındaki en uzakta kalır
Şimdi anladım ki sevmek insan işi
Sevmek derinden sevenlerin işi

Çok şükür binlerce şükür güzel insanlar biriktirmişiz
Şimdi dert yok,gam yok,keder yok
Hastalığı Allah’a havale etmişiz