Nazlı olur sevilenler, sevilmenin sefası,
Sevenlerin gönlü dertli, bu sevdanın cefası.
Vefa olur bu dertlerin tek dermanı, devası;
Cefa bende, sefa sende, vefa nerde güzelim?

Şu gönlümde ateş yanar, ellerine el deyse,
Bir kaş çatsan, duman tüter yüreğimden nerdeyse.
Madem sevmek cefa imiş, neden sevdim öyleyse;
Çarem yoktu, güzel sevmek varmış serde, güzelim...

Labirente girmiş gönül, çıkacak yol arıyor
Yürüdüğüm bütün yollar yalnız sana varıyor
Tüm dünyamı gönül çelen bakışların sarıyor
Gözlerinin efsun rengi var her yerde güzelim...

Bir göz süzüş, bir gülüşle beni mecnûn edersin,
Alev alev yakar, sonra, öyle koyup gidersin.
Tek umudum vuslatındır, bekliyorum, ne dersin?
Bir bûsenle gel de derman ol bu derde güzelim

Bitsin artık hasretim, müjde ver de güzelim,
Vuslatı yaşayalım, her seherde güzelim.
Uzat, aşkı tadayım o ellerde güzelim,
İşve sende, naz sende, veân nerde güzelim?..


Ünal Beşkese