Onca yaşanmışlıklar dakikası dakikasına utanmazca,
Boyutlar kendine özgü, bakışımda yok çelişki
Varlığı biçimsiz dar bir boğaz
Bende fütursuzca..
Yalanı yalandan çıktı, gidişatı kendisiyle çelişki.

Kuşluk vakti kısa düştü derde mekânlarım,
Az selvi boylu,
Çok çok kötü huylu,
Bakışları çabuk değişimli..
Sert olsa da davranışları
Gevşek duyguları..
Duruşu, sırıtışı kaknem kaknem..
….......

Benimle beraber yaşamak zor kandaşlarım.

Uykularım rüyasız sanki yapraksız ağaç,
Yüksek yüksek sinir katsayılarım.
İnanın yolmak için başımda kalmadı saç.

Yaşam birikimim yoksullara vesile
Kimi yobazsal yaklaştı kabaca,
Kimi inceliklerin hasında bana yakın,
Be gammazlar yeter! Rahat bırakın,
Lütfen dolu kalsın sevdiğim yanım/yanlarım.
Ama! Lakin tartışmaya gerek yok,
Hesabı mümkünsüz hareketler,
Vursanız, hayatım hesapsız kaçta kaç.

Hesapsız bir kasabın keskin bıçağında,
Hele de zevkine doymadığım “çelik-çomak” oyununda,
Yenilmiş, yorgun bir kahramanım.
Unutamadığım,
Çocuksu prenses bakışlar neredeler?
Az sarışın, az esmer,
Çok süt beyazı tenler.
Uzaklaşıp gittim yaşlılığımın ölüme yakın bu noktasından.
Ve tekme, tokatlar yerken abim, babam, amcalarımdan,
Kazanmaya çalıştığım,
“Kişilik, güven, özgüven” ortağım.
Güttüğüm sürülerin sayısından.

Sonrası dar bir oda,
Kısa bir koridor,
Ortaokul çağlarına.
Kirlense de ellerim,
Bir o kadar elbiselerim,
Tertemiz bakışlarımı,
Kızlara beyaz beyaz bakışlarımdan anlar, bilirdim.
Peltekçe konuşmalarım,
Korkakça yaklaşımlarım,
Heyecanlanmalarım en yüksek doruktayken sevdalandım.

Yasaktı karşı cinsin benimle konuşması oysa
Yasaktı yan yana yürümelerimiz bir kızla,
Bakışmalarımız bile göz hapsindeydi.
Evveli abilerimizin,
Sonrası,
Öğretmenlerimizin dayaklarından son buldu sevdalarımız.
…………………