//
.
.
.

evet,
ne tarifi,
ne de tasviri
yoktur acının bence de
delmeye görsün hele bir tenini
kanatsız gök, yağmursuz bulut gibi
deler geçer susuz, destursuz toprağının terini


sus’tur,
suskundur
bazı pişmanlıklar..
uyuşur tenin menekşesinde,
besmelesinde biriktirdiğin tüm karıncalar
sus, gitme dese de isinde tütüne çalan gözleri
ağrılanır illa ki ölümüne, dirisine boncuklanan lal teri


ağır
gelse de,
gelemese de
ölmenin hafifliğinde,
ölememenin düşümünde yaşamak
körebeleşir tüm saçaklar, saklambaçlar
bulunmak istercesine sobelerinin kinayesiz ezberinde


ne
desem,
nasıl desem
inan sevişmek değil mesele
sevmek yoruyor en çok beni bu cephede
içmek, şişelerin dibini resmetmek hiç değil mesele
çırılçıplak ayılmak yoruyor sensizliğe beni her seferinde…

.
.
.
//


ilhanaşıcıağustosikibinyirmibir