Atımız da vardı,
İtimiz de vardı.
Otumuz da vardı,
Etimiz de vardı.
Ata, eti verdik,
İte, otu verdik;
Şimdi,
Atımız da yok,
İtimiz de yok,
Otumuz da yok,
Etimiz de yok...
Oturup ağladık;
’Bu yıl yağmur yağmadı,
İşler çok kesat’ diye...
’Yokluğun sebebi, yağmurdur’ dedik,
"Biz her şeyi doğru yaptık ama
Allah’ın takdiri..." dedik....

Bağımız tarlamız vardı,
Yanında deremiz vardı,
Dereden su alırdık,
Tarladan ürün.
Dere yatağına kaçak ev yaptık,
Yağmur yağdı,
Dere taştı;
Sel oldu.
Şimdi,
Tarla da yok,
Dere de yok,
Ürün de yok
Ev de yok...
Oturduk, ağladık;
’Bu yıl yağmur yağdı,
Afet oldu,
Evsiz kaldık’ diye...
Biz her şeyi doğru yaptık ama,
Allah’ın takdiridir,
Felaketin sebebi yağmurdur’ dedik...

Demokrasimiz vardı,
Onunla çok övündük
Önce Başbakan astık,
Sonra dövündük

Özgürlükler arttı,
Gençlik harekete geçti
Yarımız Dev Genç oldu
Yarımız Ülkücü
Birbirimizi öldürdük,
Ve birilerinin yüzünü güldürdük...
Kardeş kavgası dedi birileri,
Durduruverdi kavgayı
Nitekim (!)
’Bizim hiç suçumuz yok,
Hep dış mihraklar’ dedik...

Bir de ordumuz vardı,
Taş gibiydi,sağlamdı bence,
Toz kondurmazdık ona
’Ergenekon’dan önce...

Ne diyeceğiz bilmem
Bir gün, söz bitince...

Ünal Beşkese (21.02. 2011)