vazgeç vazgeç diye çınlayan zihnim
hadi bana aklımı geri ver
sönük gözlerden bakıyorum duvara
sessize alınmış mazi bugün doğarken
ve bir çıkış yolu arıyorum

lakin bir çıkış yolu bulamıyorum
hadi bu sessizlikten sensizlikten kaç
gitgide alevler harlanıyor
ve duman göğe yükseliyor

kan kaynıyor kalp atarken sinir parlıyor
kıvılcımlar uçarken her şey yanıyor
her şey alevler içinde giderken
geriye kalanlar kül ve duman

kara bulutlar arasında biraz mavi görüyorum
nefesimi tutuyorum
ve sadece koşuyorum

oysa ki
her şey iyi olacaktı
her şey güzel olacaktı
çok az yanacaktık
hür ve şen olacaktık

bak her şey kötü oldu
her yere duvarlar ördüler
duvarlar üzerime düşmeden

duvarları yıkacağım
hadi hadi ha gayret
içimden söylüyorum

lakin hala çıkış yok
o zaman duvardan geçeceğim
her yere gitmeliyim
her şeyimiz sulh olmalı

bu yangınlara toprak örtmeliyim
belki taş erirken
yüreğimdeki turnalar özgürlüğe uçar
yeni dosdoğru yollara
yağmur sayesinde…