Sustuk...
Bünyeye çığlıklar dolayıp...

Bastırılmış duygular sardık gecenin kalbine
Can yanarken
Kan akerken yiğidimin ak göğsünden

Nice kutlu sözlerimiz vardı / sustuk...
İsyanımız dağlar kadardı / sustuk...

Zaman sevdalanmak zamanı
Sıyrılıp ölü toprağı sarmalından
Haykırmalı...

Kahpe ağıza
Kör kurşuna
Mayına
Havana inat

Zaman ant içmek zamanı...

Vatan üzre
Bayrak üzre
Şafak üzre ant içmeli...

Ve pusatlanmalı
Yürümeli hayının üstüne / yiğitçe
Yiğitçe düşenlerin yerine...

Ama sustuk biz...
Her kurşun sanki dilimizden vurdu.
Kalem kırıldı / kelam kırıldı...

Salyalı ağızlar konuşur oldu karanlıktan yana hoş sözlerle
Biz sustuk...

Kanlı eller boş mangalda kül savurdu
Biz sustuk...

Çapulcular köpeksiz köy bulup değneksiz dolaştı
Biz sustuk...

“ yırtıl artık yırtıl ey sabrımın çulu / kan yere düşünce çiçekler açar
İçimde çalar aşkın davulu / yürek kanatlandı kavgaya uçar “

Silkin ey dilim çığlıklar savur
Kent kaldırımında
Dağ başında
Köşe de / bucakta...

Çığlıklar savur
Cudi ’de / Gabar ’da...

Gün dönende / şafak atanda ant olsun...
Dağ başında silah çatanda ant olsun...

10.08.2008 / Kartal

Hasan Kadıoğlu