1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
743
Okunma
.../...
"Olmak varken"
süphenin kucağına düşüp, bitirince sevgiyi ;
ne terleyecek kadar sıcaktır gün
ve ne de üşüyecek kadar soğuk.
Ne tutunacak kadar yakın bir el,
ne yaslanacak bir omuz
ve ne de sohbete yakın bir ses.
Yalnızca susmalar, görmezden gelmeler.
Es geçilen ezberlemiş sıradan günler..
Gittikçe ben’lik, bir hayıflanma anında,
silik bir ömrün hiçliğe teslim ettiği günler,
aylar, yıllar,
...sıradan bir ömür...
Hep;
sevgiye, sevgiliye dair ne varsa aklından geçirip,
mutlu olmayı hayal ederken;
kaderim deyip uzak oluşun,
uzak duruşun umutsuzluğunda,
mutsuzluğa şapka çıkarıp,
"Olamamak"
"BEN"imsin!
Sen kimsin ?
B.subaşi
Tanımsız
5.0
100% (4)
Cevap Yaz