Sen bilir misin ki
Ben, uyunmamış uykularda ne kâbuslar yaşarım?
Her düşümde ayrı bir şeytan vardır,
Yüzlerinde hep aynı maske; senin yüzün...Şaşarım...
Lânet ederim, şeytanlara, maskelere, kâbuslara, gecelere,
Yine de, yüzünü her görüşümde
Bir kelebek çırpınır kâbusumun içinde;
Sevdâlara düşerim...

Sonra, sihirbaz güneşlerin gündüzünde
Kendi kurguladığım düşler başlar.
Onlarda hep sen olursun,
Bu kez bir melek maskesiyle yüzünde...
Düşümün en tatlı yerinde bir rüzgâr eser,
Uçurur yüzündeki melek maskesini;
Ben yine aldanmış, ben yine gâfil,
Düşler yine hüzünde...

Ben de isterim mavi denizlerin huzurundan,
Yeşil ilk baharlardan, umut sağnaklarından şiirler yazmayı;
Heyhat! .. Nasîbim hep bu maskeli düşlerdir,
Ben, gelincikli, papatyalı şiirler yazamam.
Üstelik, bir de yemin etmişliğim var
’Vaz geçmem senden’ diye
Yeminimi bozamam...

Bir deniz kıyısında yazıyorum bunları,
Dudağımda sigaram,
Karşımda kurşûni bir deniz, üzerimde kurşûni bir gök,
Tam düş zamanlarındayım gündüzün.
Ufukta solgun, umutsuz bir Güneş, maskesi; yüzün
Ve içimde kanser gibi bir sevdâ,
Maskesi; hüzün...

(01/10/2008)
Ünal Beşkese