Alev ayaklanır kovar geceyi.
Titrer yıldızlar alaçık gökyüzü.
Siyaha sır düşer, saklar niceyi.
Deniz üstü cihan, duman yeryüzü.

Gözlere yer etmiş, pembesi alı.
Boynunu büküyor, ağacı- dalı.
Düşmezse buluttan yağmuru seli.
Beklemez mi yürek, ıpıslak gözü.

Yanan her bir yerin közü yürekte.
Terleyen yüzlerin, özü yürekte
Her ölen canlının yüzü yürekte
Gezinir yer eder, bir garip sızı.

Dilden konuşanın görüşü yalan.
Kanayan yarayı sarışı yalan.
Ayağı, adımı, karışı yalan.
Basireti bağlar, kaoslu pozu.

Onuncu gününde, yüzüncü turun.
Cehennem ateşi, sanki her yerin.
Bir ağacı dert edenleri görün.
Sahteymiş sevgisi, sahteymiş özü.

Ustası kim ise fikrin tezgahın.
Hedefi olmaz mı binlerce ahın.
Bu mübarek günün, Cuma sabahın.
Hürmetine solsun, o hain yüzü.

Ayaklansa özüm, kinim kahrımdan.
Dolup taşsam Kızılırmak nehrimden.
Birisi’yle uçsam Sultan şehrimden.
Yangınlara konsam eritsem buzu.

zekeriya duman