Çiçek çiçek sevda açan bahçeleri bozup gittin,
Şimdi gönlüm bomboş, ıssız, terk edilmiş şehir gibi...
Tertemiz ve gizem dolu bir sevdayı ziyan ettin,
O aşk şimdi, efsununu kaybetmiş bir sihir gibi...

Bu bir kader, sevda diye, yine hicranı seçmişim,
Her bûsende yudum yudum aşk değil, zehir içmişim.
Şimdi bütün anılarım, senle dolu tüm geçmişim,
Yüreğimi yakar durur, kanımdaki zehir gibi...

Ellerinin dokunuşu, derman olurdu her derde,
Sevgi dolu bakışların, verdiğin söz, hani nerde?
Şimdi sevdâm çaresizdir, yağmursuz, çorak bir yerde,
Denizine kavuşmadan kuruyan bir nehir gibi...

Sarıldığım ellerin, ahh... ellerimi yaktı, geçti,
Ne bir veda, ne bir selam....Şöylesine baktı, geçti.
Bir rüzgârdı senin sevdan hayalleri yıktı, geçti,
Kırık dökük birkaç dize, bitmemiş bir şiir gibi...

Ünal Beşkese