3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1479
Okunma
Suya atsam akacak
Ateşe atsam yanacaksın
Sen
letafetini yitirmiş bir çocukluğun
Dar ve sapa yollarında esen
yalnız bahtsız genç
çelimsiz bedenine fener olmuş
koyu kahve gözlerinde
kah abus kah güleç
Veladet ve vefatında tek
Ne şefkat kucağı
Ne baba ocağı
Ne sevda bağı
Öyle kesif
Öyle derin
Yüreğinin tenhalığı
Hiçbir şeyim yok
Sen
Hiç sevilmediğine ölesiye inanmış
Sevmeyeceğine kanmış
yaşlandıkça çocuk olan adam
Belini büken kabusların
Annen kokan kadınların
arasında bunalmış
Hem narin
Hem sağlam bir dal bulamamış
elini attığı kırık
eline aldığı yazık
elinde kalan kaçık
Öyle sefil
Öyle perişan
Başının kalabalığı.
Naz ÇAKIR
Cevap Yaz