0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
714
Okunma
Kızıl çam ağacının zarif koynundayım
Uyuyorum
Gölgesinde düşler kuruyorum
Kah uçuyorum
Kah konuyorum
Bahar yağmurları
Gülümsüyor bahtıma
Sonra birden kararıyor dünyam
Duman kaplıyor her yanımı
Nefes alamıyorum
Sizden bir hain tutuşturmuş olmalı
bedenimi
yanıyor kanatlarım,
yanıyor gözlerim
Şimdi hayallerimi,
Sizin görkemli Fanusunuzda bırakıyorum
Veda ediyorum..
Yüzyıllardır sakladığım tertemiz aileme
Sevinçlerime
Bitmeyen gecenin alevli yüzünde
Güneşi, denizi
Siyahı, beyazı ve
Sevgi dolu yüreğimi,
Avuçlarınıza bırakıyorum ve
Haykırıyorum gökyüzüne ama
Hiç kimse duymuyor sesimi
Şahitim de yok
Ay ışığından başka
Ateş ateş olmaktan utanıyor
İnsan insan olmaktan
utanmıyor…
5.0
100% (1)
