nedir seni böyle yalnızlığa iten,
insanları mı sevmezsin,
yoksa kendini omlar gibi görmediğnden,
insanlardan mı uzak kalmayı tercih edersin.

nedir seni böyle sonu olmayan karamsarlığa iten,
içinde ki nefret nedir? öfke nedir? kimedir?
insanlara mıdır? öfken,nefretin
onlardan uzak mı durmaktır çaban,

ne sandın ki kendini,
böyle büründün karanlıklara,küstün herkese,
ne oldu da uzaklaştın herkesten,
nedir seni bu memduh hale sokan?

bak kimse dinlemez seni sevmese,
kimse bakmaz sana,
seni büründüğün şu halden kimse çıkarma çabası göstermez,
sana kimse hayallerinde ki gibi kollarını açmaz,

korkun mu var,
bırakılmak,terkedilmek,sevilmemek gibi,
sen bunları düşünmesene..
ey karanlığa bürünmüş minik beden,
sen kaldır ellerini semaya yalnızca Dua et,
yalnızlığın en çok yakıştığı yalnıza.

ister bıraksınlar,
ister teretsinler,
ister sevmesinler,
bırak bunları bir kenara yapsınlar,sen yapma bunları.

sen yapma ki, ders alsın
yer,gök,arş senden
yalnız insanlar değil,melekler görsün,rabbin görsün..
senin,sahiplenişi,bırakmayışını,sevmeni.

bak kuşlar uçuyor,balıklar yüzüyor.
sen hiç kuşun uçmaktan vazgeçtiğini duydun mu? ,
balığın yüzmekten vazgeçtiğini,
sen de gülmekten vazgeçme..

ateşin sönmesi için,suya nasıl ihtiyaç varsa,
bitkinin büyümesi için,güneşe ihtiyacı varsa,
senin de mutlu olman için başarabilmen için,
dik durmaya ihtiyacın var.

o neydu belirsiz duyguların,karamsarlığına kapılmaya değil,
insanlardan nefret etmeye değil,
onlara kötü gözle bakmaya değil,
senin gülmeye ihtiyacın var.
hayatı herşeyi ile yaşayıp öğenmeye ihtiyacın var.

LİSE İL ARASI İKİNCİLİK.