Üç harften oluşan bir sözcüktür ‘AŞK’: A, Ş ve K

Harflerinin değiştirsen yerini
‘KAŞ’ ile ‘ŞAK’ sözcükleri oluşur
Söndürürler gözlerinin ferini
Sanma aşkta hep iki kalp buluşur

Bazıları söze
Bazıları göze
Bazıları öze bakar
Bazıları ise kaşa gönül yakar

Sonuçta âşık olunur bir ‘KAŞ’a. O kaş sahibinin her sözü ve davranışı ‘ŞAK ŞAK’ alkışlanır, ismi kazınır en yüksekteki taşa. Buna da ‘AŞK’ denir, gelirse başa.

Galiba ‘aşk’ta daima şakşakçılık yapmaya ihtiyaç var. Zira en ufak şeyde kırılır, alınganlık gösterir, buluttan nem kapar yâr. İlişkiler pamuk ipliğine bağlıdır nedense, ilişkileri tutansa incecik bir zar. Sonuçsa hep efkâr. Saçlara düşer kar. Kız bekar, oğlan bekar.

Tüm hatalar kulaklara bir küpe
Aşk dediğin kalmalıdır çok körpe
Yâr devamlı davranırsa sünepe
Yazılamaz aşka dair epope