Yalan dolansa,
Duy da inanma,
Yar olur sanma,
El oldu gönül.

Sana kul, köle,
Düşmeden çöle,
Damlalar göle,
Sel oldu gönül.

Masum yüzüne,
Kara gözüne,
Şirin sözüne,
Vuruldu gönül.

Âşıktır sana,
Yandı narına,
Kurban yoluna,
Del oldu gönül.

Keyfe mayeşa,
Keyfince yaşa,
Hep koşa koşa,
Savruldu gönül.

Yalnız kalınca,
Aşka dalınca,
Seni bulunca,
Duruldu gönül.

Yine avare,
Kalbinde yâre,
Can pare pare,
Kırıldı gönül.

Ben ki sızına,
Kalp hırsızına,
Peri kızına,
Vuruldu gönül.

Sana dargın ben,
Bana kırgın sen,
Hayli mecnundan,
Soruldu gönül.

Kirpiğe, kaşa,
Aşk bela başa,
Şair kardeşe,
Darıldı gönül.

Dağda karınca,
Hakk’a varınca,
Gözler görünce,
Kör oldu gönül.

Öl dedin öldüm,
Uykumu böldüm,
Seninle güldüm,
Yar oldu gönül.

Keremce türkü,
Çıkmadan kırkı,
Feleğin çarkı,
Kırıldı gönül.

Hasretin ateş,
Duygular serkeş,
Yüzünde güneş,
Dürüldü gönül.

Şöyle canından,
Senin kanından,
Son kez Mecnun’dan
Soruldu gönül.

Ben Hilaloğlu,
Sen insanoğlu,
İşte kuloğlu,
Bozuldu gönül.
28.10.2006