Susmak Erdemli dimakların son sığınağı olmuş
Gök kuşakları namuslu fikirlerden rengarenk.
Bir müzmin sızı
seziyorum,
sessiz ve sözsüz
figanlar türemiş.
Ürkek bir nazardan ibaret artık kadim sevdalar
bu mecazlar gönlümün kıyılarında sürüklenecek belli.
Limanların emniyeti umutların fevkinden lâlâ olacak.
Keskin sancılar korkmuş zamanlarda uyuşacak. Temenniler Seher bülbüllerinin sesinde terennüm edecek ,
ve ben hep uyanık olmayacağım
belki de.
Belki de uykusuz Bir geceden bitaplık dökeceğim bahçelere. belki varlığımı saklayacağım kırılan boşluklara.

Bazen mütebessim başlangıçlar yükleyeceğim cümlelere, okunası olmayan yoksun şiirler yazacağım belki. Belki sen yine de okuyacaksın ey yabancı Koca bir çığlık atıp çığ çağıracaksın üstüne.
Örteceksin örselenmiş bilinmezleini .
Ben halden hale seyir etmekte olacağım hizanlıca
Bazen bir kelebek hızında bazen bir Kartal yüksekliğinde.
Belki de bir ölü sessizliğinde soğuk ve katı olacağım.
Kim bilir belki bir sabah yabancı bir sabah,
acını süpürmek için açtığında kapını can çekişen bir umut bulacaksın ulu orta saçılmış.
Bir bulut olasın tutacak, yağmura bürüneceksin.
Belki de.
Son bir kez daha kaldırıp başını
hayretle ve hasretle gökyüzünü göreceksin,
Ve bu defa gökyüzü olasın tutacak belkide.
kimbilir?

H.Aynacı