Kaside-i Kelâm



Sözü güzel, özlü söyle
Örseleme, bükme öyle
Mâna yüklü bir küheylân
Dolaştırma, çekme öyle

Sözün latîf, makbûl olsun
Hem dinleyen ibret alsın
Sehl-i mümtenî de gerek
Her dem zihinlerde kalsın

Çal ulemâ kapısını
Tahkim eyle yapısını
Sözü hikmetlerle süsle
Alsın gönülden pasını

Çok misal sözü gezdirir
Ehl-i ilmi pek bezdirir
Vakit yetmez, mevzu bitmez
Bu hal pâyeni çizdirir

Hakkı söyle, atıp tutma
Has kelâma, maval katma
Her söz sahibini tanır
Dönüp tükürdüğün yutma

Kelâmın harsla boyansın
İlminle canlar uyansın
Bilmediğinden uzak dur
Varsın avam câhil sansın

Ma’lûmat-füruşluk yapma
Temel hedeflerden sapma
Göz temasını unutup
Dinleyicilerden kopma

Kendini övüp savrulma
Kibir odunda kavrulma
Tevâzu hatipte süstür
Densiz entellerden olma

Kinâye, teşbih ve mecâz
Berrak lisan hem de î’câz
Hiç şüphesiz duyacaktır
Dinleyenler sonsuz bir haz

Söze kin garaz yüklenmez
İftira, gıybet eklenmez
Hamd ve salavat yok ise
O sözden hayır beklenmez


İdris Esen, Nisan, 2020, Erenköy