uyandırıyorum kalemimden sızan kelimeleri
bir yanda kıştan kalma korkularım
bir yanda üşümelerim

dağların tozunda yine çiğniyorum yolları
ömrüme devrilen karanlığın bağrında
yılların tortusu saçlarımda

avutulmamış bir güne düşerken zaman
ateşin rahminden sözün imbiğine
anlatacak ne kaldı ki
kan kızılı dudaklarına
uzun bir türküyken yaşamak

eşkalsiz ırak gülümsemelerde
gün ışığından önce geceler tanır beni

söyle
adıma biçilmiş kedere kaç ağıt düşer
gözlerinde gezinirken ayrılıklar

sessiz...derinden
geriye kalan sen

her gelen düşümden çalıp gitti
tarihim yok giydikçe günleri
bilmem ki
hangi yalnızlık okşamakta ellerimi

genzimde hala soluduğumuz mevsim
ve bakışımda kayıp giden ağlamaklı yüzün
hadi şimdi
gözlerime sür git sensizliği
bir çığlıkta toplarken vedaları...


ağustos-2008