sen bırakınca aniden
ellerimden
vazgeçişler acımasızca
kovalıyordu peşimden...
seni dileniyordu gönlüm
can kırıklarından
gölgen duvar süsüydü
dört bir yanımda
sensizliğin sessizliğinde
bir ses arıyordum...
hep adın yazılıydı
kavuşmaların eşiğinde
ama adım atamıyordum
yeni kapılar açılınca ömrümde
hep sabırsızca seni soruyordum...
benliğimi yavaş yavaş
kuşatıyorken özlemin
cephemde bir sen vardın
bir de sen...
bir süngü yarası daha
alınca yüreğim
giderek yavaşlayan adımlarla
sana doğru geliyordum...
ve sen...
tekrar tuttun ellerimden
şimdi yeni mutluluklara
gebe hayatım...
dindi anlamsız fırtınalar
terkedişler bitti
geldin,tekrar gülücükler
damlıyor gözlerimden
yokluğun çürüyüp düşüyor
kuruyan dallarından...
bu gidiş son olsun artık
kapılar kalmasın aralık
gidişinle kararan dünyam
şimdi yine aydınlık..!

Fatih Albayrak
16 MART 2008 TRABZON