BEĞİM ( Erzurum Yöresi)

Bir köroğlu Ayvaz galdık seninle
Bak yuvadan uçtu guzular beğim
Barabar ağlayıp güldük seninle
Hasretlikten içim sızılar beğim

Serin bulahlardan çok sular içtik
Şu hayat yolundan yörüdük geçtik
Diyardan diyara gonup da göçdük
Göynüm memleketi örzüler beğim

Dertlendin mi herif doluhdun gene
Gem gesevet izi düşmüş yüzüne
Yama fayda etmez sökük bezine
Dikiş tutturamaz terziler beğim

Ecep çıktı’mola dağlarda caşır
Dehreyi getirip az eşgin döşür
Emmicem der gel de bir döğmeç bişir
Eşikde bekliyor ezeler beğim..

Ehvalimiz kötü cankeş dizimiz
Kataraklar endi görmez gözümüz
Galmadı dadımız bitti duzumuz
Ağrır oldu bütün âzâlar beğim

Bir eymeg uğruna gurbete düştük
Sıla özlemiyle gavrulup piştik
Evladi eyalin peşinden goştuk
Yarım galdı bütün arzular beğim

Gücüm yetse çıhsam Palandöken’e
Ne denir bu gedden derdi çekene
Cedid Camisinden ezan okuna
Ardımızdan ağıt dizeler beğim

Kaybolduk şeherde hasretih köye
Ölüm gıyak geçmez ağaya beye
Sıla hasretiyle öldüler diye
Mezar taşımıza yazalar beğim.

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ

Bir Köroğlu bir Ayvaz: Yaşlanmış, çolu çocuğu yuvadan uçurup bir karı bir koca baş başa kalmış olanlar için söylenir.
Barabar: beraber
Bulah: çeşme
Örzüler: özler
Doluhmak: ağlamaklı olmak:
Gem gesevet: Gam gasevet
Caşır: Erzurum’da yetişen, özellikle turşusu ve başka yemekleri de yapılan şifalı bir bitki türü
Emmice: Amca
Eze: Teyze
Cankeş: canı çekilmiş, perişan durumda, canı kalmamış
Ehval: durum, hal
Döğmeç: yumurta, yağ ve doğranmış ekmek parçalarından yapılan bir yemek türü
Eymeg: ekmek
Evlad-ı eyal: çol çocuk, horanta
Bu gedden: bu kadar
Dehre: tahra, dahra

Nurgül KAYNAR YÜCE / K. MARAŞ

Fotoğraf/ İnternetten alıntıdır.