Biliyorum, artık yoksun
süslü kelimeler yitirdi
eski büyülü çekiciliklerini
şarkılar anlam yitiminde
bense konuşulmaya değmiyorum

eskiler topluyorum durmadan
beynim, benliğim, ruhum
bir hurdalık gibi.
Giden trenlerin hasretle alakası yok
kocaman bir boşluğun içindeyiz
parçacık fiziği bile suskun
gözlerinin izi duruyor
hayatımın her köşesinde

solgun yapraklarla donatılmış
yalnız parkların içinde yürüyorum
banklarda eskilerin hayaletleri oturuyor
yollarında belli belirsiz ayak izleri
havasında etkisini yitiren kokular
parkın vurdum duymaz tavrı
ağaçlar, başka baharlara hazırlanıyor
serçeler hep oldukları yerdeler

geçmişi anımsatan kelimeler düşünüyorum
düşlediklerimin üstüne kör gölgeler düşüyor
ilk yağmur damlasında dağılıyorum
sanki yaslı bir annenin ilk gözyaşı
kimseye anlatamadıklarım var içimde
bir o kadar suçluluk hislerim
sen olsaydın diye başlıyorum
divane kendi kendime konuşmalarıma

bu kent beni sensizliğin kollarında boğuyor
her sabah kürek mahkumluğum başlıyor
her akşam kelimelerden darağacım kuruluyor
boğuluyorum, ölüyorum, diriliyorum
derim soyuluyor canlı canlı
nefesim nefesine karışıyor ve
seni özledim diyemiyorum

yoksunluk belirtileriyle boğuşuyorum
mektuplar yazmak istiyorum gülüşüne
yazıyorum ama her kelime hemen kayboluyor
onlar bile bana kızgın ya sen?
hiç keşkelerim olmadı derken
sen düşüyorsun aklıma en büyük keşkem
duruP zamanı avuçluyorum
tam kalbine saldırıyorum, sıkıyorum
yine mağlup olan ben oluyorum

zamanın içinde mi yüzüyorum
zaman mı üzerimden uçup geçiyor
bir yolu var mı adımımı geri almaya
tarih kocaman hatalar çöplüğü
geçmiş küf kokan çürük yaşanmışlıklar
bir bu anımda varım bir de sen
gerisi hurafe, gerisi masal

tanrıyla konuşuyorum seni
o bile anlatamıyor, saçlarının buklelerini
şimdi kocaman boşluktayım ellerinsiz
yatağıma sinen kokun bile firarda
akıl izan ermeyen bir varoluşçuluk
karşı olduğum ne varsa karşımda şimdi
düşkün bir devrimci gibiyim
nasıl savunmuştum hayatıma girişini

devrik sözcükler devrik liderler gibidir
her şeyi anlatırlar ama anlamsızdırlar
bitmiş aşkların kötürüm yasları gibi
ayrılığın boşluğunda boğulan yürek gibi
devrik sözcüklerle yazıyorum şiirlerimi
aksayan tüm yanlarım dökülüyor
tanrıyı inkar ediyorum mahkemesinde
çünkü ben onun en büyük hatasıyım

dur derken bile gitmeni istiyorum
fiziğe aykırı belirsiz bir kuram gibi #şiiradamı