2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
572
Okunma
ATEŞ BÖCEKLERİ
Yusuf Yılmaz
Gülünce gözlerinin içi gülerdi.
Vatanını canından çok severdi.
Askere gitti
Bir daha dönmedi.
Karanlık bir geceydi
Gözleri hala o yoldaydı
Yürüyordu.
Ateş böcekleri yanıp yanıp sönüyordu.
Yıldızlar o kadar uzaklardaydı ki
Onlara ulaşmak mümkün değildi.
Fakat ateş böcekleri yavrusunun hasret ateşini
Taşıyor gibiydi.
Bayramlarda şehitler için meşaleler yakılıyordu
Ateş böcekleri de benim meşalemi taşıyordu!
Uzaklardan sesini duyar gibiydim
Gitme kal diyordu.
Ateş böcekleri etrafımı sardı
Yıldızlara yıldızlar eklendi,
Sayamıyordum.
Sonra ne olduysa
birden bire
Ateş böcekleri yok olmuş,
Işıklar sönmüştü...
5.0
100% (4)
Cevap Yaz