Düşürdün figan ile sevdamı bezm-i gama,
Gururunu gönlüme sevgi diye dayatma!
Mübtelâ-yi aşk olan nara yanarmış ama…
Bir gül için bülbülü aşkın oduna atma!

Derd-i yardan giriftar her âşık ahu zara?
Şu dil- şüde mecnunu tanımıyor dil-ârâ!
Em olmaz gülden başka inleyen dil-figara,
Artık gem vur hırsına aşkı pazarda satma!

Hiç sevgi kundağında belemedin bülbülü,
Gül cevrinden bir türlü alamadın bülbülü,
Gülistana zevk için salamadın bülbülü,
Böyle nasıl yaşasın bari kafeste tutma!

Çiy düşmüş karanfilin ahıydı kalbe sızan,
Geçti devr-i dil-ârâ şimdi mevsimler hazan,
Tende mihman ruhuma nâçar âteşi suzan,
Tükenir umutların boş rüyalara yatma!

Azrail’in kamçısı değmiş sevda atıma,
Aklım ermez bir türlü bu sendeki tutuma,
Kapandı bezm-i aşkın kapısı suratıma,
Dilerim ki tattığım acıları hiç tatma!

Elbet azâr-ı dilin bir çaresi var ama…
Bulunmaz yârân-ı aşk şevkistanda arama!
Kaç gönül dibe vurdu hepsi birer drama,
Bitmedi hesabımız bu defteri kapatma!

Ümit Zeki SOYUDURU