Bırak yansın gönlümüz aşkımızın koynunda,
Öyle tutulmuşum ki gözlerin koy vermedi!
Dedim diyeceğimi vebal senin boynunda,
Taşlı tarla gibisin sevdamız boy vermedi!

Sana kalu beladan bağlanmış göbek bağım,
Bozgunda yıllar yılı viran gönül otağım,
Yorganımdır bulutlar çamurdandır yatağım,
Senden sonra bu canım bedenime girmedi!

Ben dertlerin şahını kara gözlerde yaktım,
Avunmayan ruhuma mumdan kelepçe taktım,
Aşkımın rotasını akışına bıraktım,
Bir vefalı dost çıkıp geveri çevirmedi!

Çorak gönlümde serap bağrımda aşk bitmiyor,
Sam değdi güllerime sana elim yetmiyor!
Kor alevsin içimde bacalarım tütmüyor,
Aşk demek ateş demek hiç mi aklın ermedi!

Düşündün mü bülbülün ahı niye hep gülde?
Boş ver kimse bilmesin sevdiğimi sen bil de!
Gönlün bende olmasın hiç önemli değil de,
Sevdanın girdabında hiç gün yüzü görmedi!

Derdimi kederimi ne yazar bilse âlem,
Depremlerde yüreğim gözpınarım da halem
Yazmazsa kendi bilir bırak utansın kalem!
Ahvalimi bir türlü yar önüne sermedi…

Ümit Zeki SOYUDURU