hiç bir şeye sahip olamadı
sessiz haykırışlarını saymazsam eğer.
gözlerindeki o kocaman umut
yinede dimdik ayaktaydı,
yıkılmış hayallerine inat.
ve ben bu duruşunu severdim en çok.
sanki büyü yapılmış gibi
kalakalırdı gözlerim
aynadaki yansımasına.
kadınsız duruşu daha belirgindi
yüzündeki çizgilere göre.
zorundamıydı saatler ilerlemeye
yerinde duramazmıydı içimdeki sevgi.
ve ben en çok onu sevmiştim
o;buğulu sesiyle adımı söyleyen,
ve ben en çok onu sevmiştim
o;aynadaki yansımasını.
hergün ağardığında
adını hatırlamak için
gözlerimi kapardım.
dudaklarımı burkup;hiç bir sese aldırmadan
adını söylerdim.
bir bekleyişti yada bir yanılsama.
elma ağaçlarının gölgesinde
bir serin hava,
içimde
çıkmaz geriye artık.
bir bana kalsa,bir ona sevda.
değişsek sözlerimizi
o anda.
ve bir şans daha vermesem
umutlarını yıkıcak
bir umut vermesem ayrılığa..
ben en çok onu sevmiştim
o;buğulu sesiyle adımı söyleyen
ben en çok onu sevmiştim..
o;aynadaki yansımasını...