Yüklenmişti sırtıma yaşadığım ağırlık
Yılların hasretiydi beni dinlediğin gün
Melekut aleminde gözümdeki her varlık
Sonsuza uçtu gitti beni dinlediğin gün

Kadim köre ne lazım? Elinde yoksa asa
Sükutu lisan idim kulak verdim her sese
İçimdeki depremi durduracak nefese
Meltem gibi yetiştin beni dinlediğin gün

Ekmek gibi kutsaldır sevgi denen mucize
Şifa niyeti ile sarıldın bu acize
Yağmurdan seller gibi ruhumdaki denize.
Yıkadın sevgi ile beni dinlediğin gün

Bedenimdeki aşkın gül serptin üzerine
Duyguyla minnet geldi ülfetin üzerine
Bin kere şükranım var o tatlı dillerine
Damla damla eridim beni dinlediğin gün

Hangi hekim sarıyor gönüldeki yarayı
İnsan ruhu acizse nerden bilsin sevdayı
Tan yeri ağarmadan okuduğum duayı
Hatırlattın bir daha beni dinlediğin gün

Keşkeler derman değil geçen giden zamana
Söz geçirmek kolay mı? Gönül denen sultana
Fırtınalar kopunca bakmaz yere mekâna
Gönüller paralandı beni dinlediğin gün

Yıllarca kurumadı gözlerimin pınarı
Hiç kimse bilemedi bıraktığı hasarı
Anladım ki dört damla yıkıyormuş duvarı
Vakit çok geçti amma ! Beni dinlediğin gün