alabora gecelerde
hecelerin sensizliğinde
dağıtıyorum senden kalanları
yoksun bu yokluğunda
artık yoksun rüzgarın
dokunaklı şarkılarında

şavksız gölgene dokundukça
isyankar oldum seninle öldüm
küflendim gözlerinin rutubetinde
alacaya çalan yosunların bağrında

biz suçluyuz biz kirlendik el ele
dünyanın kiri pası yüklendi yüreğimize
yılan cennet bahçelerinde dualar okurken
mazinin buğusunda zihinler yok olurken

belki hiç var olmadık bu hikayelerde
savrulduk turnaların günahkar göçünde
neden sevemedik tufanları nuh gibiyken
gel gör halimi gel duy nostaljik türküleri

gel gör beyaz güvercinlerin kanatlarını
nasıl kırdığımı zeytin dallarını yakarken
belki de çarmıhlara gerildik yaşarken
kim bilir belki

sensiz sessizlik ölüm gibi huzurlu
belki sadece gözlerinde gökyüzünü sevdim
uçurumlara savrulurken kırık kanatlarım
söyle rosa maria yaşıyormuş gibi mi yaşayalım
yoksa ölüler gibi savaşların bağrında mı sevişelim


hatırla mabet kıldığım mavimsi ufukları
azrail sarılırken nefesime yokluğunda
hayalinle yaşamaktansa unutmak gerekmez mi
oysa ki militan yalnızlığım da o meşhur eylül gibiyim

rosa maria yorgunum gerçekten çok yorgun
düşmüşüm kuyulara sorsana ne haldeyim
hatırlarım da filizlenen bedeninin soğukluğu
babil tanrılarına sunulan insan kurbanları gibiydi

gözlerin imtihan olsun yaşadığımız günlere
aşk girdapları bizi nefes gibi solurken
silüetin ilk çağ musalla taşında soğurken
ruhumuz gelsin şölene kurban biz olsun...


elveda rosa maria…