Sevda ateşinden, yanarsa yansın
Korkmaya gerek yok, kül olmayınca
Vuslatı vermeyen, kader utansın
Gözüm de yaşlarım, sel olmayınca

Oğlan sevmiş kızı, söylenir dilde
Bir bahtsız hikaye, köyler de, il de
Sevenler ne yapsın, sahrada, çölde
Şu bizim Kays gibi, del’olmayınca

Her gönülde açmaz, aşkın gülleri
Tutar mı sevmeyen, bir el, elleri
Sevdayla anılır, kavak yelleri
Başın da esen bir, yel olmayınca

Yürek bu, ne yapsın, sevmiş bir kere
Yanıp, tutuşuyor, göz göre göre
Gönül yarasından, düşünce yere
Tutup kaldıran bir, el olmayınca

Unutmak yiğide, ar geliyor ar
Sevdiğin almazsa, Dünya ona dar
Akıntıya düşüp, sürüklenmek var
Ne yapsın tutacak, dal olmayınca

Bakarım kulağı, gelecek seste
Metabı izliyor, hem de aheste
Şöyle akşam vakti, evde, terasta
Güzelin omzunda, şal olmayınca

Lüzumsuz severse, mezara kadar
O ki şu ömrünü, canana adar
Dağ da, kurda, kuşa, yem olur gider
Omuzda taşıyan, sal olmayıca

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ