Öyle bir düşüm varki Zaman mekan ötesi
Çokluğun civarında azım bile kalmasa
Ne varsa mevcudatta zaman ile bitesi
Başlamak cihetinde sözüm bile kalmasa

Sevinci de gamı da gayb duvarına sersem
Gözlerimi açmadan bir tek görmeyi görsem
İncinen her azamı
İniltilere versem
Yaralara yem veren sızım bile kalmasa.

Kalbimin kerpicinden kalın duvarlar olsa
Üzerinde otursam gökyüzü hayal dolsa
Kurumuş cümle çiçek yeniden açıp solsa
Sade yaz bahar değil güzüm bile kalmasa.

Akli fikri harcasam fakir deli deseler
Açlığımdan artanı
Aç gözlüler yeseler
Elimde olmayanı illede isteseler
Hibe ettiklerimde gözüm bile kalmasa.

Taştan bir filiz çıksa tastamam olsa aklım
Düşünmeyi düşünsem şad olsa gizlim saklım
Umarsız dostlar kadar düşman olsa meraklım
Futursuz firar etsem izim bile kalmasa.

Bir yolun kenarından basmadan geçip gitsem
Yolcuların hasına cümleten selam etsem
Bir hoş seda uğruna nahoş tükenip bitsem
Salim bir rüzgar esse tozum bile kalmasa.

H. Aynacı