11 aydan sonra gelen nurlu bir aydır Ramazan...
11 ayın sonundaki beklenendir o,
en vefasız bile, en sapıtmış olan bile anmadan edemez bu mübarek ayı.

Ramazanın gelmesine yakın ayrı bir huzur kaplıyor insanı, bu ay boyunca devam ediyor içteki ve dildeki huzur.

insanlar yeme işlevi dışında küfre, gıybete, zalimce tüm sözlere kapatıyor dilini, sarıp sarmalıyor kendini Ramazanın tüm güzellikleriyle.

hiç bitmesin istiyor insan, bu huzur ortamı, hoşgörü ortamı hiç bitmesin...

paylaşımın had safhaya ulaştığı o günlere doğru gidiyoruz adım adım. sıcak yemeklerin yanında, tebessümler armağan ediyoruz dostlarımıza. belki de daha önce hiç görmediğimiz insanlara.

ezana az kalmış vakitlerde, iş çıkışı evime alelacele gitmeleri seviyorum. insanların yüzlerindeki o iftarı beklemenin huzurunu görmeyi seviyorum. pide kuyruklarında bekleşen insanları görüp
-uyy, amma da kalabalık. bu akşam da pide almayayım bari
deyip evin yolunu boş ellerle tutmayı seviyorum :)

anamın

-tam vaktinde geldin kızım deyip beni güleryüzüyle karşılamasını seviyorum.

iftar sofralarındaki Rabbimin bereketini, bizlere bahşettiği nimetlerin güzelliklerini, misafirlerimizin sohbetlerini...

ezan okunurken bir şehrin sessiz kalışını, arabaların dahi hareket etmeyişini seviyorum.

şehrimin üzerinde yankılanan o mübarek ezanın bitişini beklemeyi seviyorum.

ablama pide uzatmayı, babama çorba tabağını uzatmayı....

ben bu ayı çok seviyorum, çünkü insanlığımızın en saf halini bize hatırlatıyor.

biz insanız ve hamdolsun ki müslümanız.

çok geniş bir aileyiz ve hepimiz kardeşiz...


hocam yüreğiniz dert görmesin inşallah, öyle güzel anlarım geldiki gözümün önüne. sayılı gün kaldı gelmesine...

keşke dedim, kapatsam gözlerimi, açsam...

ve kendimi sahur soframızda bulsam...

selam ve dua ile...