Yaprağın, ömrü dalda asılı geçer
.
taa ki sonbahar yeli esene dek.

rüzgarın nazik dokunuşuyla.

dalından bir kurtuldumu yaprak.

özgürlüğe doğru uçar, uçar
.
tam esaretten kurtuluşun,

doyasıya özgürlüğün,

sevincini yaşayacağım derken.

rüzgarın esiri olduğunu anlar yaprak.

rüzgarın o nazik avuçlarında,

kuş cıvıltılarının arı vızıltılarının,

arasından yalpalandıra, yalpalandıra,

indirirken rüzgar,yaprağı.

son kurbanına yer seçer, seçer.
.
sonra dönüp koptuğu dala bakar yaprak.

bir an geri dönmeyi düşünsede
,
içinden bir ses dalından bir koptunmu der.

geri dönüş treni sonsuza dek kaçar, kaçar....



EKİM..2007...ÜNYE
AHMET
ÖZTÜRK.