Elime kalemi alınca sanıyorum ki
Buda bir şiirin tekrarı
Farksız bir diğerinden

Yani
Koltukları gümüşten kuşlar gibi
Giden ve geride kalanın
O hüzünlü saatleri
Kahve telvesine bağlayan da
ben idim

Yatalak bir ruhla
Hayallerimi mesafelere zimmetli-yorum
O yüzdendir ki erken kalkınca yıkamam ilk yüzümü
Çünkü
Aynaya yüzleşmek kayıp ettiklerimin peşine düşürüyor



Ekoseli gömlekleri seven babalar günü yaklaşırken
Yine bir başına
Tek odalı hücredeyim
Harçlıksız geçiyor gönül bayramım
Herkes gibi şans kuponları biriktirme yaşını geçtim

Bakışım, dokunuşum adil
bir ben bilirim
Parmak altı küfürlü noktalama, işaretlerimi


Ağır gelir
inandırıcılığı bitmiş birine
gün armağan edip
Cellât sofrasına kurulmak

Asası elin de
Önüme katıyorum sığ suları
Ve kayalık kalpleri…

Biliyorum bu saatten sonra benden
bi cacık olmaz
Sürü farkı üçler, beşler içinde

Bir gün
Elbet şiire çözülecek meme uçları kadınların
kuşların
Vakte başı kesilen herkesinde

Bu gün ana değil baba günü
Yoktu aklımın ucunda
Bir şiir

Fakat yaramı çomaklayan
Ahmet ağabeyimdi

Yaz dedi!
görür belki

Sahi kaç yaş sonrası
insan kusar ...

20-06-2021
İST