Ya çok safsın ya körsün, gözün bir şey görmüyor,
Çalı dikenlerini gül diye kokluyorsun.
Sevdiğim kara gözler eski tadı vermiyor,
Gayya kuyularında güller sayıklıyorsun.

Ben seni altın sandım, ne yazık ki pulmuşsun,
Çınar diye imrendim, zakkumlarda dalmışsın.
Duruşuna hayrandım, sen nefsine kulmuşsun,
Bilmediğin yollarda hâlâ emekliyorsun.

Sen farkında değilsin, peşinde ulur kurtlar,
Bir kaşık suda boğar acımaz ki namertler,
Yarenin, dostun kalmaz arkadaş olur dertler,
Seni sevenlerinden derdini saklıyorsun.

Ağlamışsın peşinden seni terk edenlerin,
Zevkine meze yapıp nara gark edenlerin,
Sevda şerbetlerine zehir zerk edenlerin,
Sefasını beklerken derde dert ekliyorsun.

Güneş gibi bir kere şu bahtıma doğmadın,
Çatlayan dudağıma yağmur olup yağmadın,
Gözlerin saraylarda gönüllere sığmadın,
Sen kurtlar sofrasında sonunu bekliyorsun.

Boş yere üzüyorsun seni seven canları,
Sevgisiz neye yarar sultanların hanları?
Yakacak seni bir gün Ümit’in figanları,
Sen bütün suçlarını kadere yüklüyorsun.

Çorum - 23.07.2010
Ümit Zeki SOYUDURU