Benim için o gündü büyük kıyamet günü
Acılar ateşinde yakılan bendim o gün.
Sarsıldı yer ile gök, parçaladı bütünü,
Güvendiğim dağlarla yıkılan bendim o gün

Cemal Süreya sorar, “Babanız öldü mü hiç”
Benim de babam öldü, aklım ve yüreğim felç!
Yok ki halime derman, yok ki derdime ilaç;
Çaresizlik içinde yok olan bendim o gün.

Ağlamaktan yorulmuş gözler kanla kaplandı,
Kâinatın kasveti yüreğimde toplandı,
Bağrıma, azap veren kör bir hançer saplandı,
Sancıdan büklüm büklüm bükülen bendim o gün.

Hayatın çizgileri o mübarek yüzünde,
Kısadan hisse vardı, öğüt vardı sözünde;
Onun kanatlarıyla uçarken gökyüzünde,
Göktaşı gibi yere çakılan bendim o gün.

“Her canlı ölüm tadar.” Her can bu emre tabi!
Bir anda yaşam dondu, bu nasıl şey yarabbi?
Tayfaları yaralı batık bir gemi gibi,
Yalnızlık limanına çekilen bendim o gün.

Sevenleri perişan, Coşari darmadağın;
Yıkıldığını bilir yaslandığı o dağın!
Babamı ağırladı muhabbeti toprağın,
Dudağından dualar dökülen bendim o gün.

30.04.2021/Samsun

İbrahim COŞAR