Sen, benim rind dünyamın muhabbet dergâhısın,
Aşk ayyaşı gönlümün, müptelâ demgâhısın.

Sen, her sabah meşkinle gönlümü dil-hûn eden
O seher bülbülünün figân-ı segâhısın.

Çeşm-i siyah dilberin, âşığı zebûn eden,
Gözlerini gönlüme düşüren nigâhısın

Gamze-i fettanıyla, garîbi mecnûn eden,
Zülfüne bend eyleyen bir ilmin âgâhısın.

Lerzân-ı nûr-u şemde, cihânı mahzûn eden
Zulmetin, bir handenle sen, şavk-ı nâgahısın.

Ünal Beşkese

Rind.....................Gönül adamı, yaşantısı gösterişsiz, içi selim
Demgâh...............İçkiyle, sohbetle demlenilen yer
dergâh:.................bir grubun toplaşıp dertleştikleri,
sohbet ettikleri mekân
Dil-hûn:............... yüreği yaralı
Figan-ı segâh:.... segâh makamında feryât
Zebun eden:.......güçsüz bırakan, perişan eden
Nigâh:................ Bakış.
Gamze-i fettan:.. Câzibeli ve süzgün bakış.
Bend eylemek:....Bağlamak
Agâh:................. Bir konuda bilgili olmuş
Lerzân:.............. Titrek
Nur-u şem:..........Mum ışığı
Hande:................Gülüş.
Şavk-ı nâgâh:.....Ansızın