0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
704
Okunma
Kalemin mürekkep ile olan sevgisi gibiydi bizim sevgimiz
Mevsimine küsmüş bir papatya yorgunluğunda sorardı seni bir şiire bazen
Ve dökülürdü boş mısralara satırlara hecelerle sev sen de sevmesen de
Yaprağını kopartamam ki dercesine
Ve kalemin mürekkeple olan ilişkisiydi bizim benliğimiz
ben yazdıkça sen tükenirdin tükenirdinde ben bilemezdim
Ve kalemin mürekkebe olan sevgisiydi sevgimiz
Ve ben bilirdim ki kalem kendinden alırdı sevgisini
Yanımda hep olduğun gibi
Ey insanlar yazdığım sayfa sevgiye tohum dökmüş o çiçek benim sevgim benim kalemime yeter bize ne cemal Süreya nede necip fazıl gerek…
5.0
100% (2)
