Âdemoğlu bin bir sesle uyandı
Ecelin sesini duyan olmadı
Hanlar köşkler mor dağlara dayandı
Zevk u sefâsına doyan olmadı


Arşın noksan ölçtü, kantar az tarttı
Yeşiller pembeler kırk bin kat arttı
Kırkta bir vecibe beşten bir şarttı
Bunu hatırlayıp uyan olmadı


Elin kusurunu tek tek saydılar
Tüm gizli sırları arşa yaydılar
Yalan ve gıybetle her gün doydular
Kendi günahını diyen olmadı


Dost diye sarıldık nice âdeme
Ne hizmetler ettik paşazâdeme
Muhtaç olduk bir gün birkaç bâdeme
Hatır ’çün çiğ tavuk yiyen olmadı


Kurban olam bu kaderi yazana
Yedi veren bağlar döndü khozana
Yâr tuttu elimden kaçtık fizâna
Şahitsiz bir nikâh kıyan olmadı


Sıla hasretini çektik yıllarca
İşsiz kalıp girdik bir sürü borca
Hasta düştük ateş yükseldi burca
Elini alnıma koyan olmadı


İdris Esen, Erenköy