Birileri rengarenk bulutların üzerinde bırakmış gülümsemeyi
Birileri uçsuz bucaksız okyanusa
Ne zoruma gider bilir misiniz
Uçmayı bilmeyen bir kentin kara sularında boğuluyorum
Ve uçan balıklarla dolup taşan
Vitrinlere bakıp duruyorum

Bir gün
ya da öyle istediğimiz için kağıtlar buruşmaya başlarsa

Ağzı bozuk, ıslak şarkılardan
gemilerim olsun
İnce çizgili sokaklarımdan geçireyim
o kalın bantlı gülümseyişimi
kenarlarımdan fışkıran iki kişilik kent sarmaşıklarını
hep o denizin tuzlu konçertosunu

giderse ya da artık çözünmek istiyorsa
sıkılmışsa benden, demeyeceğim
kentlerimi çıkaracağım uzun arabesk kumlara, kadın yaratacağım güneş tenli biraz yanmış biraz yanlış

Başka türlü ben çıkamam dalga seslerinden
tam o andan itibaren şarkılarımda yüzen gemiler
çözünüp kaybolurken huzmede
o uzak kentler
denize karışmış olmalıyım


Ayşe Dağlıoğlu