Hiç bir şey için,
Acele etmiyorum artık.
Bir anda, bütün işlere,
Yetişemeyeceğini farkındayım.
Ve yavaş yavaş,
Yaşadığım anın tadını,
Çıkara çıkara,
Geçecek günlerim.
Bu keyfin tadını çıkarmalıyım.
Ara ara ,
Sırt üstü yatıyorum çimenlere,
Alıyorum bir ince belli bardak
Yudum yudum içiyorum çayımı.
Kendime,
Küçük dinlenceler veriyorum.
Bir de şunu öğrendim...
Etrafımdaki herkesi,
Aynı anda,
Memnun edemeyeceğimin farkındayım.
Ödünsel tavırlardan,
Çoktan vazgeçtim.
Kendimi sevmeye başladım.
Bu konuda kararlıyım.
Söz dinlemez duygularımı,
Baskıladım.
Bencillik değil inanın,
Asla değil...
Kendine,
Önem vermek deyin siz
Bunun adına...
İçimden gelmiyorsa
Yapmıyorum
“Hayır” demeyi öğrendim
Sınırlara karşı olsam da
Bazen sınırlar güzeldir
Aslında
İyilikten haz alıyorum
Ama dediğim gibi
Hangi birine yetişeyim
Yapabildiğim kadar
Kendimi
Yormadan, yıpratmadan, üzmeden
Ağır ağır öğreniyorum
Ağır adam olmayı
Öğreniyorum
Yavaş yavaş
Her şeye sahip olamayacağımın
Bilincindeyim artık