Bugün efkârlıyım,daralıyorum.
Yüreğim yorgun yıkık ve bitap,
Kalmışım tek başıma oda da.
Yalnızım ,sensizim.
Yorgunum,hüzünlüyüm.
Dışarıda yağan yağmur gibi,
Bende için için ağlıyorum.
Hiç kimse bilmiyor ki;
yüreğimde esen fırtınaları.
Kırılan sadece ben değilim ki;
Hayallerim,umutlarım,
Hepsi yerle bir oldu cok üzgünüm.
Içimde esen fırtınalar durmuyor ki;
Yaşadıklarım...her nefes alışım da,
Kalbimi parçalıyor,
Cam kırıkları gibi,yerle bir...
Tuz buz oluyor.
Içim çok acıyor,yanıyor yüreğim.
Sığamıyorum benliğime,
Her nefes alış verişim de,
Mazi geliyor aklıma, birde ölüm.
Hiç ayrılmayacaktık,
çok mutlu olacaktık...
Yapamadıklarımızı yapacaktık,
Geçmişin acısını çıkaracaktık
Ama bak işte...
Ölümün soğuk nefesi ayırdı bizi.
Her nefes aldığım da,
Içim acıyor,ölüm gibi üşüyorum.
Bende işte her yıl dönümünde,
Seni anıyorum,seni yazıyorum.
Kalbinin ait olduğu yeri,
Satırlara döküp süslüyorum,
Şiirlerle dolduruyorum.
Seni anıyorum...özlüyorum.

22/03/2021
Süreyya ÇETİN