sen gittin ya
buz dağlarını yığıp üzerime
sensiz
sessiz
sedasız
vedasız
ardında bir ateş çemberi bırakıp
bir rüzgar olup estinde gittin

içimin ölen yanlarına ağlıyordu
sağ kalan yanlarım

içime çekip kokunu
süreceğim sancıyan sol yanıma diye
seni nefes nefese bekledim


şimdi neredesin bilmiyorum
sadece hayalin asılı retinamın heybesinde

intiharlar birikiyor hücrelerimde
ufka aydınlık saçan
gözlerin yok artık
kimbilir şimdi kimin gözlerinde

ey gecenin sisli koynunda
beni unutup giden yar
ey saçlarımı ağartan hüznüm
kirpiklerimin zapt edemediği
çile şelâlem

sensizliğe adanan şiirler
gözlerimin tentesinden düştü düşecekler
gecenin harlı volkanlarına

duyun artık beni
ateşle kovalanan
mağrur yıllarım
yeter artık söndürün ateşleri
güzel günlerle örtün üzerimi

Hülya Çelik