Bu insanoğlu, çok enteresan,
Hiç korkmuyor yaradan Allah’tan,
Utanmıyor ne çoluk çocuktan, ne de kuldan...
Ama böylesinin sonu, kesinlikle hüsran...

Allah akıl vermiş, bedâvadan...
Kitaplar indirmiş, semâlardan...
Peygamberler göndermiş, her zaman...
Ama bu insan, bir türlü yola gelmiyor, azgınlığından...

Ezanlar okunuyor, sabah akşam...
Hocalar vaaz-ü nasihat ediyor, televizyondan...
Selâ’lar okunuyor, imamlardan...
Lâkin, bizim sözde müslüman, hiç yok oradan...

Cenâzeler kalkıyor, dosttan akrabadan...
Mevlit’ler okunuyor, komşudan...
Dualar ediliyor, mü’min müslümandan...
Fakat bir türlü akıllanmıyor, bizim oğlan...

Ve’l-asr... İnne’l-insâne lefî husr...
Yemin olsun asra, şüphesiz ki insan hüsranda...
Buyuruyor Yüce Kur’an...
Ancak, umrunda değil, bizim kalpazan...

Hüsran, zarara uğramaktır, boş zamandan,
Hüsran, acıyı hissetmektir, kaybettiğin umduğundan.
Hüsrandadır insan imansızlıktan,
Hüsrandadır insan hayırsızlıktan...

Kazançtadır her Kur’ân’a inanan...
Kazançtadır her hayır işleyen müslüman...
Kazançlıdır, her ibâdet eden...
Kazançlıdır, hakkı ve sabrı tavsiye eden...

Ey Rabbim!... Kazananlardan eyle bizi...
Hüsrana düşmekten koru nesillerimizi...
İnsanoğluna, hidâyet ver rahmetinden...
Kurtar onu, bu cehâletinden...

Âmin, vesselam... (8 Eylül 2020)