2
Yorum
23
Beğeni
5,0
Puan
895
Okunma
Karanlığın çöküşü arasında
Yok olup giden şehrin silueti
Ürkekçe titreşir uzaklarda,
Binlerce küçük yıldız gibi.
Parlak hareler etrafımı sardığında
Nereye baksam ışık, bu ne ola ki?
Sayısız göz, bana göz kırpar adeta
Yanımdayken ufkun görülmeyen ötesi.
Göğe çekilir somurtkan gri perde,
Bulutlardan sarkar yağmurun elleri.
Öyle eser bir ses, yürekte ve serde
Rüzgâr yutarken damladaki renkleri.
Aşılmaz yollar ufalırken uzakta
Siluetlerden ibaret kalır yırtılmaz gölge.
Hiçe döner şehir ayaklarımın altında
Sarılır tülden eller, sen kokulu tenime.
5.0
100% (16)
Cevap Yaz
