Gittiğinden beri,
Aslında başım yastıkla hala küs
Uyumak, kabile çatışmalarının ortasında kalmışım gibi geliyor bana
Sanki gönlüm Afrikanın en aç ve susuz yerlisi
Uyursam, kalkınca gövdemi güneşe çarpacağım gibi
Ve ben, söndükçe tekrar yanıyorum
Sensiz yattığım uykulardan
Köleliğine razı bir zenci olarak uyanıyorum

Aslında, gittiğimden beri
Denizleri çekilmiş,
Uçsuz bucaksız bozkırlar gibiyim
Soluğum kurak ve soğuk,
İklimim hep zemheri
Üstelik omuzlarımda kılıçtan geçirilmiş,
Ağır yaralı bir sevda taşıyorum
Ve üstelik,
Kaf dağından kovulmuş,
Yoksul ankalarla selamlaşıyorum

Gittiğinden beri,
Hani her gelişinle bir nemrut ateşinde
Yeniden yakışın,
Söndükçe tutuşturan kâfir saçların vardı ya
Günah çıkartır gibi
Ne yöne baksam orada duruyor
Bırakışın Aslı misali,
Keremi küle dönmüş
Ve yanına almadığın ne kadar mütevazi bakışın varsa
Sokulup, sokulup üşüyorum
Beni neden giderken götürmedin
Bıraktığın yerde,
Kendime takılıp, düşüyorum

Gittiğimden beri,
Her mezarlıktan sonra
Başka bir mezarlığa varıyorum
Toprak kokuyorum, toprak
Ben gittiğimden beri
Anne kokulu bir ölüm arıyorum
Aslında hiç iyi değilim,
Gönlüm her şeyini herkesten saklıyor
Niye deme, çok uykum var
Üşütmesin yeter, düşünmeden sokulurum koynuna
Toprak, sanki beni annem gibi kundaklıyor

Yalan değil, gittiğimden beri
Sana göstermeden ceplerime doldurduğum kekik kokuşlarını
Özledikçe göğsüme sürüyorum
Sana öfkeleniyorum sana ve çoğu kez kendime
Boşver, karışanım yok
Düşünenim, az iç şu zıkkımı öleceksin diyenim
Duyarsa, küser endişem bile yok artık
O yüzden doyasıya öksürüyorum

Gittiğinden beri, yalan değil
Gelmeyeceğini bile bile,
Ölmüş bir kadın yolu gözlüyorum
Zaten anlamıyorsun beni hiç
Ve hiç bir zaman anlamayacaksın
Gittiğinden beri seni değil,
Annemi çok özlüyorum


uytun  ......