Gönle sinsice dadanan efkarım
Sür sefanı getirme sakın Nevbahar’ımı
Öyle bir otur ki
göğsün tam ortasına nefeste kalmasın

…

Benim hakkım elem değil ama olsun
Nasılsa kurtuluşa giden ince bir yol bulunur
Hakkı rehber bilirim
Babamdan duymuştum
Kul ne vakit çok mu çok dara düşerse
Kurtuluşu da o denlide yakındır derdi

…
Toz duman bu halimle bile içim çok rahat
İçimde hiçbir an kötülük doğmadı ki
Ben bataklığına düşmüş kıymetli bir maden gibiyim
İmtihan mühletine dek bu çektiğimi illa ki de çekeceğim
Şu an daha ham bir meyveyim
Pişeceğim ve olgunlaşacağım ki mutlak-ı aşka vara bileyim

Sense pissin ve içine çektiklerin ile daha da kirleneceksin

Belki şu an vurmaz yüzüme nurun şavkı
Çünkü hasat olunacak günü bekler toprağım
Mazi ne ki hiç yaşanmamış sayarım
Tüm ümitlerim atide günüme has bir gün eklerim

Sen bilir misin ki

Benim canım anemin dilinden dökülenleri
Bu fani aleme
Akıtacak bir damla göz yaşım bile olmaz
Olmaz zira her şey sanal ve yalan dolan dolu derdi
Bana doğruları ezber ettiren inancımın ipine sarılışımdır

Belki hırpalanır bedendeki tüm azalarım
Ama kurtuluşa umutla kanat çırpar varlığım

Peki sen hangi menzile neyle varacaksın
Bu kinle garezle ve hırsın hasetliğin ile
Yalan ve dolan içinde bu çıkarınla yol nereye kadar
Hangi kefen bir maddi miras taşımış ki
Hüsranlara düşer bahtının pişmanlığı
Karanlığında biçare kalır umutların
Ve azapta kalır tüm gelecek yaşantın

…

Belki ben sana ve kullara kandım aldandım
Tüm dert yüklü ziyanım bu dünya olsun
Bir kefen bir halis amel bana yeter
Nasılsa (iman "kalbin ameli" sayılmıştır.)
Asla imanlı bir ruh azaba düşmez ki
Senli olan aşkın cürmü nedir ki
Yeter ki Allah korkusu vicdanımdan çıkmasın
Allah korkusu olmayanın vicdanı nasıl olsun ki

Sen olsan da cürmümün tek çilesi
Bu dünyaya ve çıkara tapmış olan ruhunla
Ve bu halinle senli açılamaz ki
Ebedi geleceğimin o kutlu bahçesinin kapısı…



AZAP...(Kadri Atmaca) 25.05.2021