Yıllar geçip gitse de ...
Her sonbahar mevsimi
Bir burukluk bir hüzün kaplar içimi
Dökülen yaprak tanesi arasında gizlenmiş
Uğultulu bir ses duyarım
Ve sen gelirsin aklıma
Canlanır hatıralarım ...
Söküp atamam bir türlü kalbimden seni
Yıkılmış hayallerimin ezikliğini hissederim
Bazen yorgun bedenimde ...
Seni düşünür seni anarım hep
Sanma ki unuttum güzelim
İstesem de unutamam
Unutamadım seni ben .
Vurgun yemiş bir dalgıç gibiyim şimdi
Azgın dalgalarda boğuşur ...
Tertemiz çocuksu duygularım .
Ve gök gürültüsü korkusuyla
Suya düşer hayallerim
Kaybolur alaca karanlıkta
Seninle olan tüm geçmişim .
Aldığım her nefeste şimdi ;
Vicdanımın sesini dinliyorum ...
Ne bahar ayında açan çiçeklerin
Kokusunu hissediyorum artık
Ne de hayattan bir zevk alıyorum
Sanki ruhum ayrılmış bedenden
Terk’etmiş beni sanırım ...
Ey ! rotarlı hayatımın
Karaya oturmuş gemisi
Dinmek bilmeyen içimde ki fırtınalar ...
Ey ! alaca karanlık
Ey ! hatıralar ...
Ne yaptım ben size söyleyin
Neydi suçum benim
Sevmek mi , sevilmek mi ?
Çok gördünüz değil mi bana
Şu küçücük mutluluğu ...
Canlanır oldu şimdi ,
Her sonbahar mevsimi
Hatıralar gözümde ...
Geriye kalan
Çekilen acılar ise
Anlaşıldı ...
Piyangodan hediye .




( 2008 )